صدای ایران

از چه بگوییم، از درد پدر و مادرانی که چشم انتظار پسرانشان هستند؟ درد همسرانی که چشمانشان به در خشک شد؟ از کودکانی که دیگر شب‌بخیر بابا را نمی‌شنوند؟ از درد رفقایی که تنها خاطراتی تلخ برایشان باقی ماند؟ یا درد شهری که قهرمانش را از دست داده است...؟